Het is april 2019, ergens in de Masai Mara, Kenia.
Nog maar nauwelijks hier en ontroering heeft me te pakken. Zebra’s en giraffen lopen op vijftig meter afstand van mijn tent. Ik zit, kijk en verwonder me over zoveel schoonheid. De Mara is dor. Er is weinig of geen regen gevallen. Afgelopen week hier gelukkig wel iéts, waardoor het enigszins groen is en de dieren komen om te grazen.
Zo mooi en zo vredig. Ik vraag me af wat de zin van hun bestaan is. De dieren voor mijn tent leven in kuddes, in groepen. Ze eten, geven leven door én ze worden zelf gegeten. Dat is het. Ze passen zich aan de omstandigheden aan, beschermen elkaar. Ze accepteren een leider en vertrouwen erop. Er is alleen het nu. Nu tijd voor eten, nu moet ik vluchten, nu tijd voor paren, nu tijd voor baren. Er is verwarring, maar ook acceptatie als er een moet worden opgeofferd ter bescherming van de hele groep. De circle of life is hier tastbaar. Wat staan wij daar ver van.
Als de droogte steeds erger wordt, heeft dat invloed op al het leven hier. Wanneer er geen ‘migratie’ meer is, dan zullen er velen verhongeren. De migratie, zo’n wonderlijk fenomeen. De gnoes, vergezeld van zebra’s, die zich met honderdduizenden verplaatsen over de savanne, op weg naar vers gras. Zij zijn het die op de savannes zo belangrijk zijn voor deze circle of life. Geen gras, geen migratie, geen wilde dieren meer. En uiteindelijk geen mensen die leven in en van de savanne. Hier zie en voel ik wat de klimaatverandering veroorzaakt. Het is géén ver van mijn bed show! Ontkennen wat er gaande is, is geen optie.
Mijn overpeinzingen brengen mij linea recta naar de vraag wat de zin is van ons bestaan. Bovenstaande gedachten volgend zou dat ook kunnen zijn: het leven doorgeven, elkaar beschermen, zorg dragen voor. Maar met één groot verschil! Wij mensen hebben een aantal extra tools gekregen. Wij hebben de mogelijkheid om na te denken, om iets verder te kijken dan alleen het nu. Verantwoordelijkheid te nemen en ernaar te handelen.
Leven in het nu, vooruit kijken én een toekomst voor de generaties na ons voor je te zien; dat is een mooie uitdaging!