Een verhaal uit 2011
Ik verblijf in een hotel in Malindi. Zoveel indrukken, zoveel werelden, zoveel tegenstellingen, zoveel gelijkenissen. Ik bevind me op de scheidslijn en vraag me regelmatig af hoe ik me verhoud tot deze plek, het leven erbuiten en alle mensen die er deel van uitmaken.
Gisteren heel surrealistisch hier rondom en in het hotel. Een Italiaanse filmploeg loopt rond; de producer bivakkeert hier al een aantal dagen met zijn gezin en zwaan-kleef-aan medewerkers. Ze gebruiken de buitenbar als kantoor. Hij telefoneert op zijn Italiaans, behoorlijk agressief, vooral heel luid en gesticulerend, staan, lopen, zitten. Met deze man heb ik, vreemd genoeg, nog het meeste moeite. Hij neemt zoveel ruimte. In zijn kielzog allemaal ‘onderaannemers’. Het is één groot toneelstuk. Soms kan ik erom lachen omdat het ook grappig is, mezelf als toeschouwer te zien. Waarschijnlijk is dit deel het beste van de hele film. Maar ik moet werkelijk oppassen niet een keer uit te vallen naar deze man. Daar openbaart zich de terecht wijzer, degene die moraliseert. Maar het zou mij een slecht gevoel geven en ik weet dat er een betere manier is. Maar iets in mij wil deze man onderuit halen. Hij gedraagt zich als een superieur iemand en dat triggert een soortgelijke energie in mezelf. Iets dat ik niet wil maar blijkbaar toch heb. Over tegenstellingen gesproken. Het komt erop neer dat ik deze man, deze hele ploeg, dankbaar moet zijn dat ze mij dit laten zien. Dus humor in plaats van ergernis. Een uitdaging en ik ga hem aan!
Het charme offensief. Vandaag is een andere dag. Bij terugkomst in het hotel groet ik vriendelijk alle crew leden die ik tegenkom. Een van hen komt op me af en vraagt of ik als figurant wil meewerken aan de film. Natuurlijk wil ik dat en we maken een afspraak.
Ik loop verder over het terrein in de richting van mijn kamer. Daar lopen Masai rond, ze zijn deel van de crew. Ik waan me in een andere wereld.
Daarna gezang onder mijn balkon. Een gospelzangeres en háár crew, bezig met de beeldopnames voor een DVD. Ze heeft een lieve zachte stem. Ze zingt in het Kiswahili over dat wij onze zonden zouden moeten opbiechten zodat God ons kan vergeven en wij bij Jezus kunnen zijn.
Ik heb de film helaas nooit gezien.
Recente reacties